haftasonu başımıza gelenler pişmiş tavuğun başına gelmedı eminim. efe'nin amcası Bilecikte oturuyor. bilenler bilir eskısehıre 1.5 saat uzaklıkta. o kadar ısrar etmelerıne rağmen biz kıçımızı kaldırıp gidemıyoruz. 40 yılda bir canımız ısterse 1 ay onceden plan yapıp gıdiyoruz. zaten anlamadım kimin amcası yengesı,ben daha ilgiliyim maşallah. neyse yine çok ısrar ettiler, dayanamadık kalktık gittik cuma günü. aile ortamını özlemiş olan ben kedi gibi oldum valla. evin kızı modunda sektire sektire masalar hazırladım, bulaşık yıkadım, onların mutlu evliliğinin büyüsünden olsa gerek efeyi daha bi sevdim, hiç öyle şımarıklık yapmadım.
2 gün super geçti, pazar günü artık gitme vakti dedik. amca ve eşi inanılmaz tatlı insanlar. tutturdular arkanızdan su dökmemek olmaz inelim aşağıya diye, peki dedik. tam dolmuşa binicez amca nasıl ısrar ediyor, öğrencisiniz yavrum alın harçlığınız diye. biz öyle artistizz ki, bizim paramız var diye beylik yapıyoruz. cidden paramız var. ama bankada. benim hesapta hiç yok tamam ama efe bayaa zengin. neyse bindik dolmuşa, efede 5 lira para var, bende efe parayı verirken diyorum ki sevgilim ben dün çantamın diplerine doğru bi 5 lira görmüştüm, aklıma geldi dur bi arıyım. efe delirdi yeri mi şimdi yahu dökiceksin koca çantayı üstüme, eve gidince bul kıymetli 5 liranı diye. tamam dedim. dikkat derseniz hala uysalım hiç öyle çemkirmiyorum, aile ortamı çarptı.
dolmuştan indik, 3 liramız kaldı ama sorun değil ki şimdi çekicez parayı, alıcaz biletleri diyoruz. garantinin önüne geldik amcanın biri bıdı bıdı konuşuyor, noldu dedik bankamatik bozuk dedi. şaka gibi ayol, sadece 3 liramız var ve bankamatik bozuk diyor. ben uysalım ya, olsun sevgilim otogar 5 dakika hadi yürüyelim, kartla alırız diyorum. durumun ciddiyetinin farkında olmayan ben, canım feci dondurma istiyor diye söyleniyorum. efe alıcak ama bi taraftanda izin vermiyorum, bilet alalım sonra diyorum. 3 liraya bilet alınır ya:) neyse vardık otogara, ismail ayazı da sevmem ama hadi neyse dedim. adam, otobus 30 dakika sonra kalkıcak 40-41 numara dedi. ben gidemem çok arka, hem saati geç diye trip yaptım 2 dakkada. canım sevgilim peki o zaman buzluya bakalım dedi, gittik yer var, 15 dakika sonra bi de. efe kartı çıkardı, adam kredi kartı geçmiyor abi dedi. kıçımıza baka baka ismail ayaza geri döndük, versene abi bize o 2 koltuğu dedik. adam karta baktı bize baktı. kart geçmiyor dedi. otogarda post makinası yokmuşşş!!!!!!!
cebimizde 3 liramızla kalakaldık. pratik zekalı sevgilim trenle gidelim belki orda geçiyodur kart dedi. dikkat ederseniz belki diyor. ve istasyon o kadar ters bi yerdeki 3 liramızın 2 lirasını dolmuşa verince kart geçmezse bile geri dönemeyiz amcalara. sonunu düşünen kahraman olamaz diyip tekrar bindik dolmuşa. tren saatine 25 dakika var. sorduk kart geçiyomuş, efe sırada ben 5 liranın derdindeyim. kafamı bavul çantama sokup buldum, ayy bi sevindim bi sevindim. define buldum sanki. efeye dondurma almaya gidiyorum hadi ben, çukulatalı alıyorum sana da dedim, gittim. büfeye doğru yürürken birden aklıma geldi ya bişi olurda kartla ödeyemezsek diye, o sırada telefonum çaldı. efe şapşal sevgilim dön hadi kart geçmezse naparız diyodu:=)
efe sorunsuz bi şekilde biletleri aldı. sonra da bana dondurma. kaldı 1 liramız, dondurmadan artmadı malesef. o artan efenin dolmuş parasının üstüydü:=)
bu maceralı yolun sonunda eve vardık. kapının önünde amcanın biri ceviz satıyordu. ayy canım istedi dedim, romantik sevgilim 1 lirasıylann bana ceviz aldı. 5 tane geldii gelmedi. ehii:=)
nasıl acıkmıştık eve geldiğimizde. ben bişiler hazırlıyım dedim, ekmek yok, para da yok. şaka gibi ya ! efenin yengesi biber dolmasıyla pasta yapmıştı bize. evet bizde tahmin ettiğniz üzzre ekmek bulamadık ve dolmayla pasta yedik.:==)
